W niniejszym artykule zamieszczono krótkie informacje, jak wyglądała seksualność społeczeństw na przestrzeni wielu wieków. Treść artykułu ukazuje, że wiele kwestii poruszanych we współczesnym świecie i uważanych za nowe patologie współczesnego świata działy się setki lat wstecz...
Seksualność człowieka w starożytnym Rzymie
Pompeje- w stosunkowo nadmorskim niewielkim kurorcie było aż 25 miejsc w których legalnie uprawiano prostytucje
Sceny nad wejściami do poszczególnych pokoików tych przybytków ozdobione były obrazami przyjmujących tam kobiet
Liczne obsceniczne ścienne graffiti, freski, mozaiki
Kasty prostytutek i kurtyzan doprowadzały do bankructwa licznych kupców i żołnierzy - najsprytniejsze z nich dorabiały się fortun zapewniających im byt na wysokim poziomie i społeczną akceptację
W Rzymie odbywały się najsłynniejsze orgie, to tam trafiały najpiękniejsze niewolnice - do wiecznej historii przeszły córka Oktawiana Augusta Julia, która ponoć nie przepuściła żadnemu przystojnemu młodzieńcowi, czy Messalina, żona Klaudiusza, postrzegana do dzisiaj jako synonim nimfomanki.
W początkowej fazie Republiki patriarchalne społeczeństwo karało kobiece zdrady śmiercią, lub wygnaniem
Seksualność człowieka w starożytnym Egipcie
Dla Egipcjan seks stanowił ważną część życia i krok po kroku odkrywają to kolejne znaleziska.
Najsłynniejsze z nich - papirus turyński - rysunki mężczyzn z przepaskami biodrowymi i nienaturalnie wielkimi penisami w stanie wzwodu oraz nagich kobiet ubranych jedynie w peruki, stanowiące w tamtejszych czasach sygnał erotyczny.
Papirus doczekał się licznych analiz naukowych - najbardziej radykalne z nich twierdzą, pornografia przedstawiająca zbliżenia o charakterze religijnym zapewniające płodność.
Seks i religia ściśle się przeplatały
Aktom seksualnym przypisywano często nadnaturalne znaczenie.
Panteon egipskich bóstw jest pełen aktów seksualnych o ityfallicznym charakterze
- z członkami w stanie wzwodu
- czynności religijne łączą się ze składaniem wotów fallicznych w celu pozyskania siły, płodności i dobrych zbiorów
W wierzeniach silne było przekonanie, że miłość i wiążące się z tym spełnienie erotyczne są niezbędne, by odrodzić się szczęśliwie po śmierci i wieść radosne życie w świecie Ozyrysa.
Seksualność człowieka w starożytnej Grecji
Skarbnica erotycznych obyczajów
Rozpusta i orgie, były nieodłącznymi elementami zwyczajów religijnych
Pomimo niskiej pozycji kobiet w świecie starożytnych Greków, była wśród nich kategoria, która szła z mężczyznami w osiągnięciach i splendorach łeb w łeb – Hetery - kobiety, które ze swej seksualności uczyniły klucz do sukcesu
Hetery
Gdyby ich działalność sprowadzić do jednego określenia, byłaby to oczywiście prostytucja, ale w ich wydaniu stanowiło to coś znacznie ważniejszego.
Ich działalność zapewniała ład społeczny pozwalając mężczyznom rozładować temperament seksualny i odwodząc ich w ten sposób od sprowadzania na manowce cnotliwych żon i córek.
Hetery uczestniczyły na równi z mężczyznami w ich spotkaniach i biesiadach, czego zwykłym kobietom nie było wolno.
Swymi erotycznymi tańcami, zabawami ze sztucznymi penisami, prowokacyjnymi pozami, obmywaniem organów i wyzywającym i sposobem jedzenia owoców doprowadzały mężczyzn do szaleństwa, pozwalając im, za nie małe pieniądze i inne dobra, skosztować na koniec niezwykłych łóżkowych przyjemności
Homoseksualizm
Dla starożytnego Greka kobieta była stworzeniem niższego gatunku, prawdziwa miłość mogła mieć miejsce tylko pomiędzy mężczyznami.
Częste i bardzo silne związki pomiędzy mistrzem i jego uczniem niejednokrotnie związane z seksualnością.
Nie był to homoseksualizm w naszym znaczeniu tego słowa. Była to silna więź o charakterze emocjonalno - intelektualnym, nie wykluczająca poza tym normalnych relacji seksualnych z kobietami.
Były to równoległe sfery życia.
Przyjrzymy się popularnemu w tamtych czasach zjawisku homoseksualizmu i jego wpływowi na rodzinę. W kulturze starożytnej miłość do młodzieńca była czymś zupełnie naturalnym. Pogoń za uśmiechem upatrzonego kochanka, kupowanie mu prezentów, przebywanie w jego towarzystwie, dyskwalifikowanie rywali tak, by nie mogli wyciągnąć ręki po umiłowanego, było normalną częścią życia przeciętnego obywatela Aten. Jak się wydaje starożytni Grecy nie widzieli żadnej różnicy w miłości do młodego chłopca, który staje u progu dorosłości, wyglądem przypominając delikatną różę (rodzaju męskiego), czy młodej kobiety. Pierwiastek męski zawarty w chłopcu powoduje większe przyciąganie i zwykłą chęć połączenia się z drugim pierwiastkiem męskim jak pisał Platon. Najwyraźniejsze związki homoseksualne zarysowane są w dialogu „Uczta" a także „Fajdros".
W „Uczcie" czytamy:
Bo naprzód trzy były płcie u ludzi, a nie, jak teraz, dwie: męska i żeńska. Była jeszcze i trzecia prócz tego, pewien zlepek z jednej i drugiej, po którym dziś jeszcze tylko nazwa pozostała, a on sam znikł z widowni. Obojniakowa płeć istniała wtedy, a imię jej i postać złożone były z obu pierwiastków: męskiego i żeńskiego. Dziś jej nie ma, tylko jeszcze w przezwiskach się to imię wala.
Otóż cała postać człowieka każdego była krągła, piersi i plecy miała naokoło, miała też cztery ręce i nogi w tej samej ilości, i dwie twarze na krągłej, walcowatej szyi, twarze zgoła do siebie podobne. Obie patrzyły w strony przeciwne w powierzchni jednej głowy. Czworo było uszu, dwie okolice wstydliwe i tak dalej, jak sobie to każdy łatwo podług tego sam wyobrazić potrafi.
Chodziło to albo po prostu, tak jak dzisiaj, do woli w jedną albo w drugą stronę, albo jeśli się taki bardzo śpieszył, robił tak, jak ten, co koziołki przewraca i znowu na równe nogi staje, a że miał wtedy człowiek cztery pary odnóży, to się też odbijał dobrze i katulał bardzo szybko. A dlatego istniały trzy rodzaje ludzi, i to takie trzy, że męski pochodził od słońca, żeński do ziemi, a zlepek z nich obu od księżyca, bo i księżyc ma w sobie coś z ziemi i coś ze słońca.
A krągłe były te figury i kręciły się w kółko skutkiem pewnego podobieństwa do swoich rodziców. Strasznie to były silne istoty i okropnie wolnomyślne, tak, że się zaczęły zabierać do bogów...
Według mitologii i przekazów Homera tak się owe istoty zawzięły, iż zaczęły już budować schody do nieba, być może w celu zrzucenia bogów z piedestału. Jak można się domyślić owe działania nie przypadły do gustu wszechwładnemu Zeusowi i postanowił ukarać uzurpatorów. Zesłał piorun, który rozszczepił każdą istotę na dwoje.
Rozbiegli się bezradnie, szukając swojej drugiej połowy i tak jej szukają do dnia dzisiejszego, gdy zaś mają to szczęście, że uda im się odnaleźć na nowo -znów stapiają się w jedno. To ponowne stapianie się w jedno nosi nazwę związku. Ażeby człowiek nie zapominał, iż został ukarany za nieposłuszeństwo bogom, Zeus kazał Apollonowi odwrócić im twarze tak, by mogli zawsze patrzeć na owo miejsce rozcięcia i pamiętać dlaczego zostali pozbawieni swojej drugiej połowy.
Ta historia wyjaśnia dziwne przyciąganie pierwiastka męskiego do męskiego i żeńskiego do żeńskiego. Dowiadujemy się, iż nie istniały wyłącznie relacje damsko — męskie ale i dwa dodatkowe warianty. Oczywiście trudno tu umieszczać takie wywody w naukowym wytłumaczeniu istnienia związków homoseksualnych, jednak ten fragment dowodzi, iż starożytni Grecy byli tą sprawą głęboko zafascynowani i jak zawsze, gdy nie potrafili wyjaśnić jakiegoś zjawiska szukali uzasadnienia w mitologii i opowieściach. Jak wyglądało w greckiej praktyce takie przyciąganie dwóch pierwiastków męskich?
U Platona pojawia się miłość dwóch mężczyzn, z których jeden przedstawiany jest jako Miłośnik a drugi jako Ulubieniec. Takie zabiegi Miłośnika wokół Ulubieńca trwały niekiedy bardzo długo. Na pytanie dlaczego odpowiada Platon w Uczcie:
[...] uchodzi za hańbę dać się prędko pozyskać; niech naprzód jakiś czas upłynie, który doskonałym bywa w wielu wypadkach probierzem. [ 2 ]
A zatem zachęcano do bycia niedostępnym, do odgrywania roli podczas zalotów. Oczywiście głębokiej i ostrej krytyce poddaje się „folgowanie niegodziwcowi", lub oddawanie się dla korzyści materialnych, ale nie widzi Platon niczego złego w oddawaniu się człowiekowi uczciwemu i uczciwie.
Złą rzeczą zatem jest folgować niegodziwcowi w sposób niegodziwy, a dobrą folgować uczciwemu człowiekowi i uczciwie. A niegodziwiec to taki miłośnik wszeteczny, taki, co więcej ciało kocha niż duszę. I taki nie wytrwa długo, bo jemu nie to miłe, co trwa, i niech tylko okwitnie ciało, które kochał, on leci dalej, w świat i, łotr, nie dba o to, co tyle razy mówił i obiecywał. [ 3 ]
Miejscem zalotów były gimnazjony, gdzie młodzi chłopcy ćwiczyli nago, co sprzyjało ukradkowym spojrzeniom i uściskom. Ilość zabiegających była powodem do dumy, określała atrakcyjność młodzieńca. Im więcej zalotników, tym większy powód do dumy.
Swoją drogą trudno powiedzieć, aby ci chłopcy czuli się molestowani. Stawali się przedmiotem zainteresowania mężczyzn już około dwunastego, lub trzynastego roku życia, co dziś uznalibyśmy za pedofilię - dewiację związaną z pociągiem seksualnym skierowanym w kierunku dzieci. Ważne było by związek rodził się w sposób piękny — dbałość taka powinna pojawić się ze strony zarówno Miłośnika jak i Ulubieńca, gdy związek osiągnął dojrzałość Ulubieniec mógł obdarzyć Miłośnika w końcu swoimi względami. Greków cechowała niezwykła dbałość o zachowanie piękna, a miłość z zachowaniem dbałości o szczegóły nawiązującego się uczucia to „przedsionek" piękna.
Jakby w odpowiedzi na pytanie jakie jest miejsce takiej miłości zamkniętej w kręgu jednej płci, w stosunku do miłości heteroseksualnej pojawia się w dialogu Platona postać Diotymy. Jest ona kapłanką i jej ustami zostają wyrażone poglądy Platona na obcowanie mężczyzn z kobietami. Czytamy zatem:
[...] Jest w każdym człowieku pewien płciowy popęd, cielesnej i duchowej natury. Toteż, kiedy człowiek wieku pewnego dojdzie, zapładniać pragnie nasza natura. A nie może zapładniać tego co szpetne, tylko to, co piękne. Boska to jest rzecz, i w istocie śmiertelnej te dwa tkwią nieśmiertelne pierwiastki: ten płciowy pęd i zapłodnienie. Nie masz ich nigdy tam, gdzie harmonia pewna nie zachodzi [...]
Więc Piękno prawo wszystkich narodzin wyznacza i narodzinom pomaga. Przeto, gdy się ktoś pełen nasienia zbliży do tego, co piękne, jakaś go radość rozbiera i w rozkoszach zapładnia i tworzy; ale gdy coś szpetnego napotyka, jakiś go smutek mrokiem opada, on się jak wąż w kłębek zwija i wstecz się cofa, i odchodzi i nie zapładnia , ale cierpi nosząc się dalej z nasieniem. Przeto kto nasienia i potęgi twórczej jest pełen, ten za pięknem goni, bo go ono od tego ciężaru uwalnia
Seksualność człowieka w okresie średniowiecza
Czas kościoła katolickiego.
Kościół zawładnął życiem duchowym poprzez zawładnięcie życiem codziennym. Wstrzemięźliwość i cel prokreacyjny.
Życie seksualne podzielone na dwa odrębne nurty:
życie warstw niższych, chłopstwa i mieszczaństwa – seks prokreacyjny w workowatych koszulach z otworami w okolicach genitaliów; ars amandi grzeszna, zakazana, kilka podstawowych pozycji, pozycja od tyłu "zboczona"; seks trudnym kompromisem pomiędzy rozmanżaniem na rzecz feudałów a grzesznością; chłopi hołdowałi pogańskim tradycjom ze strachu odprawianym nocami (noc kupały – obrzędy świętojańskie); mieszczanie korzystali z prostytutek, rozwój tej profesji.
rycerstwo – pod wpływem kościoła, ale nie rezygnuje całkowicie z uciech; akty seksualnej przemocy w zajmowanych zamkach i miastach rekompensujący niewygody wojenne; tworzy się stystem zachowań o podtekście erotycznym – kodeks rycerski; instytucje damy – wybranka serca, mogła być nawet żoną feudała; z imieniem wybranki lub z fetyszem zatwierdzonym w widocznym miejscu stroju rycerz szedł w bój, pojedynki by bronić czci wybranki; te zachowania to rodzaj tańca erotycznego zmiarzającego do aktu seksualnego; zdrady, trókąty itp. na porządku dziennym; pasy cnoty – przyczyna niejednej choroby i śmierci; wytrychy i ślusarze.
Seksualność w innych epokach ludzkości
