Męski problem

Zaburzenia natury seksualnej
Wstydliwe intymne sprawy
Problemy seksuologiczne

Impotencja u mężczyzn. Niepełny wzwód penisa /prącia, członka/ u mężczyzn

Objawy, kryteria rozpoznania, etiologia impotencji.

Impotencja psychogenna u mężczyzn.

Objawy wywołane przez ośrodkowe zablokowanie mechanizmu erekcji penisa, któremu nie towarzyszą żadne zmiany somatyczne. (Jednak u większości pacjentów z zaburzeniami erekcji wstępuje kombinacja czynników organicznych i psychogennych)

Przyczyny impotencji:

Poczucie małej wartość, kompleksy, nieśmiałość wobec kobiet

Nieprawidłowa postawa wobec inicjacji seksualnej

Uwarunkowania masturbacyjne

Uwarunkowania powstałe na podstawie poprzednich doświadczeń seksualnych

Lęk przed negatywną oceną partnera

Konflikty partnerskie, jawne lub ukryte żale wobec partnerki, zanik atrakcyjności partnerki

Impotentio ad personam - negatywne uczucia wobec danej kobiety lub wręcz przeciwnie, zafascynowanie jej osobą.

Lęk kastracyjny.

Doświadczenie niepowodzenia we współżyciu seksualnym.

Współżycie seksualne któremu towarzyszy poczucie winy z powodu przekraczania norm moralnych.

Urazowe zachowanie partnerki.

Długotrwałe pokonywanie oporów partnerki na współżycie.

Uzewnętrznianie problemów życiowych w formie zaburzeń seksualnych.

Nieświadome tendencje homoseksualne, biseksualne, masochistyczne, dewiacyjne, zaburzenia identyfikacji płci.

Efekt długotrwałej abstynencji.

Czynniki afektywne : lęk, depresja, mania, hipochondria, stres

Lęk przed niepożądaną ciążą lub chorobą weneryczną.

Nieustabilizowana więź seksualna.

Objawy i kryteria rozpoznania impotencji:

Nagły początek

Wzwody nocne, poranne i spontaniczne

Wzwody sytuacyjne, często przy treściach erotycznych

Erekcja jest w grze wstępnej zanika w trakcie próby penetracji (Często brak zaniku wzwodu w czasie trwania stosunku)

Libido często osłabione lub brak ale nie jest to regułą

Brak chorób organicznych

Zaburzenia erekcji /wzwodu/ u mężczyzn. Niepełny wzwód penisa /prącia, członka/ u mężczyzn

Objawy, kryteria rozpoznania, etiologia zaburzeń wzwodu

ZABURZENIA EREKCJI U MĘŻCZYZN wg. DSM-IV

A. Stała lub okresowa niemożność osiągnięcia lub utrzymania, aż do zakończenia aktywności seksualnej, odpowiedniego wzwodu prącia

B. Zaburzenie powoduje wyraźnie złe samopoczucie lub trudności w relacjach interpersonalnych

C. Zaburzenia erekcji nie można wytłumaczyć innym zaburzeniem osi I (z wyjątkiem innej dysfunkcji seksualnej), nie jest też spowodowane działaniem leków lub substancji psychoaktywnych ani chorobą somatyczną

Należy określić typ:

Pierwotne

Wtórne

Należy określić typ:

Uogólnione

Sytuacyjne

Należy określić, czy:

Spowodowane czynnikami psychicznymi

Spowodowane czynnikami złożonymi

Elementy dysfunkcji seksualnej u mężczyzn

• brak zainteresowania współżyciem płciowym

• obawa przed stosunkiem płciowym

• wytrysk przedwczesny

• brak możliwości utrzymania wzwodu prącia

• brak możliwości uzyskania orgazmu

• brak zadowolenia ze współżycia płciowego

• ból w czasie stosunku płciowego

Częstość występowania zaburzeń erekcji

ŚWIAT – 152 mln mężczyzn

USA – 30 mln mężczyzn

Polska – 1,5 mln mężczyzn

Fizjologia mechanizmu wzwodu:

Pobudzenie

Pieszczoty stref erogennych

Marzenia erotyczne

Odgłosy erotyczne

Myśli erotyczne

Zmysłowe zapachy

Wrażenia wzrokowe

Uwalnianie tlenku azotu ze śródbłonka ciał jamistych

NO aktywuje syntezę cGMP co powoduje zwiększony napływ krwi do prącia

Reaktywność seksualna jest sterowana przez O.U.N /MPOA – przyśrodkowa okolica przedwzrokowa, PVN – jądro przykomorowe podwzgórza – ośrodek erekcji/

Erekcja jest efektem równowagi dynamicznej pomiędzy bodźcami pobudzającymi a hamującymi.

Układ przywspółczulny pobudza, zaś współczulny hamuje mechanizm erekcji.

Mechanizm hemodynamiczny erekcji /wzwodu/:

Napływ krwi tętniczej do ciał jamistych (rozszerzenie przestrzeni zatokowych)

Ograniczenie odpływu krwi żylnej (poprzez stosunkowo sztywną błonę białawą i zwiększoną objętość krwi)

Obwodowe neuromodulatory wzwodu:

Wywołujące wzwód:

Acetylocholina (ACH)

Tlenek azotu (NO)

VIP

Hamujące wzwód:

Noradrenalina (NA)

Neuropeptyd Y (NPY)

Serotonina (5HT)

Endotelina

Subiektywna ocena uzyskiwania twardości penisa

Stopień I : prącie jest większe, ale nie twarde;

Stopień II : prącie jest twarde, ale nie wystarczające do odbycia stosunku;

Stopień III : twardość jest wystarczająca do penetracji, ale pełna twardość nie zostaje osiągnięta;

Stopień IV : prącie jest w pełni twarde i sztywne.

Czynniki ryzyka zaburzeń wzwodu:

- Wiek,

- Współistniejące choroby przewlekłe,

- Urazy (zabiegi operacyjne),

- Przyjmowane leki,

- Styl życia

Czynniki ryzyka - choroby przewlekłe

Uogólnione: miażdżyca, cukrzyca, choroby układu sercowo-naczyniowego, niewydolność nerek, wątroby,

OUN: SM, choroba Alzheimera,

Nieprawidłowości anatomiczne: choroba Peronie

Zaburzenia psychiczne: depresja

Zaburzenia hormonalne: nad- i niedoczynność tarczycy, hipogonadyzm, hiperprolaktynemia

Czynniki ryzyka - urazy/operacje ośrodkowy i obwodowy UN: urazy głowy i rdzenia kręgowego

Narządy miednicy: urazy, zabiegi operacyjne, radioterapia

Czynniki ryzyka - leki, styl życia

Używki - alkohol, nikotyna, opioidy

Leki psychotropowe: benzodiazepiny, amfetamina, barbiturany, opioidy, uspokajające: (fenotiazyny, butyrofenony, tioksanteny),

przeciwdepresyjne: (inhibitory MAO, trój cykliczne antydepresanty, inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny)

Leki hipotensyjne: diuretyki (tiazydy, spironolakton), rozszerzające naczynia, sympatykolityki (metylodopa, rezerpina), beta-blokery (propranolol, atenolol), blokery zwojów współczulnych (guanetydyna), cholinolityki: atropina, difenhydramina

Farmaceutyki hormonalne: agonisci LHRH, antyandrogeny, estrogeny

Inne leki - klofibrat, H2-blokery, digoksyna, NLPZ

Etiologia zaburzeń erekcji

Zaburzenia erekcji można podzielić na:

Organiczne – spowodowane zmianami chorobowymi układu naczyniowego, nerwowego, hormonalnego albo miejscowym uszkodzeniem ciał jamistych

Psychogenne – wywołane przez ośrodkowe zablokowanie mechanizmu erekcji, któremu nie towarzyszą żadne zmiany somatyczne

Jednak u większości pacjentów z zaburzeniami erekcji wstępuje kombinacja czynników organicznych i psychogennych.

Podział zaburzeń erekcji (wg przyczyn)

Psychogenne 10-30%

Organiczne 70-90%

Mieszane 50%

Przyczyny organiczne występowania zaburzeń erekcji

Nadciśnienie tętnicze 2 na 3 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym może mieć zaburzenia wzwodu. W Polsce 4 miliony mężczyzn choruje na nadciśnienie tętnicze.

Cukrzyca co 2-gi pacjent z cukrzycą może mieć zaburzenia wzwodu.

Depresja 8 na 10 pacjentów z depresją o umiarkowanym nasileniu może mieć zaburzenia wzwodu.

Łagodny rozrost stercza 8 na 10 pacjentów z łagodnym rozrostem stercza może mieć zaburzenia wzwodu.

Przyczyny psychogenne występowania zaburzeń wzwodu:

1. Poczucie małej wartości, kompleksy, nieśmiałość wobec kobiet.

2. Nieprawidłowa postawa wobec inicjacji seksualnej.

3. Uwarunkowania masturbacyjne.

4. Uwarunkowania powstałe na podstawie poprzednich doświadczeń seksualnych.

5. Lęk przed negatywną oceną ze strony partnera.

6. Konflikty partnerskie, jawne lub ukryte żale wobec partnerki, zanik atrakcyjności partnerki.

7. Impotentio ad personam - negatywne uczucia wobec danej kobiety lub wręcz przeciwnie, zafascynowanie jej osobą.

8. Lęk kastracyjny.

9. Doświadczenie niepowodzenia we współżyciu seksualnym.

10. Współżycie seksualne któremu towarzyszy poczucie winy z powodu przekraczania norm moralnych.

11. Urazowe zachowanie partnerki.

12. Długotrwałe pokonywanie oporów partnerki na współżycie.

13. Uzewnętrznianie problemów życiowych w formie zaburzeń seksualnych.

14. Nieświadome tendencje homoseksualne, biseksualne, masochistyczne dewiacyjne, zaburzenia identyfikacji płci.

15. Efekt długotrwałej abstynencji.

16. Czynniki afektywne : lęk, depresja, mania, hipochondria

17. Lęk przed niepożądaną ciążą lub chorobą weneryczną.

18. Nieustabilizowana więź seksualna.

19. Znudzenie seksualne.

20. Wrażenie luźnej pochwy na skutek zmian napięcia mięśni pochwy.

21. Stresy zawodowe, rodzinne, zmęczenie.

22. Impotencja poporodowa jako następstwo udziału przy porodzie żony.

23. Neurotyczna reakcja na incydentalne zaburzenie wzwodu.

Wytrysk przedwczesny; objawy, kryteria rozpoznania, etiologia.

inne spojrzenie na temat

WYTRYSK PRZEDWCZESNY w klasyfikacji Icd 10 F52.4 definiowany jest jako niezdolność do opóźnienia wytrysku wystarczającego do zadowolenia z gry miłosnej i przejawia się jako:

- występowanie wytrysku przed lub natychmiast po rozpoczęciu stosunku (jeśli wymagane jest określenie granicy czasu: przed lub do 15 sekund po rozpoczęciu stosunku),

- wytrysk występuje w sytuacji wzwodu nie wystarczającego do umożliwienia stosunku przy czym problem nie powstaje w następstwie przedłużonego powstrzymywania się od aktywności seksualnej.

Klasyfikacja DSM IV nie jest tak precyzyjna w kryteriach diagdnostycznych i wytrysk przedwczesny określa jako występowanie stale bądź okresowo wytrysku poprzedzonego minimalną seksualną stymulacją przed wprowadzeniem członka do pochwy, w trakcie wprowadzania go lub wkrótce potem, tzn. dużo wcześniej, niż tego chciałby mężczyzna.

Wytrysk przedwczesny jest częstą dolegliwością. Wyniki badań względnie reprezentatywnej próbki mieszkańców USA 1410 mężczyzn w wieku od 18-59 lat wskazują, że 21% z nich potwierdziło występowanie u nich w okresie ostatnich 12 miesięcy problemów ze zbyt szybkim wytryskiem (Laumann, Paik, Rosen, 1991). W przeprowadzonych w Polsce badaniach stwierdzono:

- wytryski zbyt przedwczesne (jeszcze przed grą miłosną) – u 2%;

- wytryski przedwczesne (na początku gry miłosnej, przed stosunkiem) – u 7%;

- wytryski zbyt wczesne (w momencie wprowadzenia członka do pochwy, po kilku lub kilkunastu ruchach) –u 30%.

Etiologia wytrysku przedwczesnego różnicuje się na:

• fizjologiczną (biogenną)

- neurofizjologiczne cechy - biologiczne predyspozycje do szybkiej ejakulacji, trwa całe życie, występuje zawsze - w każdych warunkach; jest bardzo często spotykany.

- choroba somatyczna - np. zapalenie gruczołu krokowego–prostaty, infekcja dróg moczowych, występuje w każdej sytuacji w trakcie trwania choroby, spotykany okazjonalnie.

- fizyczny uraz np. rdzenia kręgowego, występuje zawsze, w każdej sytuacji; jest rzadko spotykany.

- działanie uboczne leków – występuje zawsze w okresie przyjmowania leków, rzadko spotykany

• psychogenną

- konstytucja psychologiczna – wytrysk przedwczesny spowodowany cechami osobowości wynikającymi z przewlekłych zaburzeń psychicznych(np. dystymia, zaburzenia osobowości, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne , zaburzenia dwubiegunowe), które przyspieszają ejakulację; trwa całe życie, ma uogólniony charakter; jest rzadko spotykany.

- psychiczny stres - (np. zaburzenia adaptacyjne, reakcje depresyjne, wstyd dotyczący sfery seksualnej) – może występować jedynie w pewnych sytuacjach, ale też może być uogólniony; jest powszechnie spotykany.

- stres w relacji z partnerką (np. nie rozwiązany konflikt) – może być uogólniony , bądź występować określonych sytuacjach; powszechnie spotykany.

-brak psychoseksualnych umiejętności - (np. trudność w skupieniu się na własnych doznaniach i koncentrowanie całej uwagi na partnerce, brak umiejętności wykorzystania mięśnia łonowo-guzicznego w kontrolowaniu wytrysku) – trwający całe życie; może być uogólniony, bądź występować określonych sytuacjach; bardzo często spotykany.

• wspólwystepujacą z innymi dysfunkcjami seksualnymi (brak lub utrata potrzeb seksualnych, zaburzenia erekcji) – może trwać całe życie lub być nabyty; może być uogólniony, bądź występować określonych sytuacjach; powszechnie spotykany.

Leczenie farmakologiczne:

Udokumentowane działanie leków przeciwdepresyjnych działających na układ serotoninowy (trójpierścieniowe antydepresanty). Ich efekt terapeutyczny występuje pod koniec 2 tygodnia, ustępuje w 3-5 dni po zaprzestaniu stosowania. Stosowane leki: klomipramina (10-50 mg /dobę); SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny): paroksetyna (najbardziej skuteczna z SSRI) – 20-40 mg /dobę; sertralina 50-100 mg/dobę; fluoksetyna 20-40mg/dobę, citaprolam 20-40 mg na dobe, fluvoxamina 100-200mg na dobę). Doraźnie, w dniu stosunku – wykazano jedynie działanie 25 mg klomipraminy na 5 godzin przed stosunkiem – 4 krotne wydłużenie stosunku.

Ponadto stosowane są małe dawki SSRI ciągle + dodatkowa tabletka przed stosunkiem. Brak jest jednak badań weryfikujących skuteczność tej metody.

Lidokaina z prilokainą (aerosol) 3 – 5 razy pokrycie powierzchni żołędzi penisa na 15 minut przed stosunkiem.

SS krem (z ziołowych składników) na 1-2 godz. przed stosunkiem

Techniki terapeutyczne (wg Metz, Pryor, 2000) - skupianie uwagi na doznaniach z własnego ciała, a nie na partnerce:

- Rozluźnianie mięśni miednicy – technika Kegela – ćwiczenie kontroli (umiejętności napinania i rozluźniania) mięśnia łonowo-guzicznego poprzez naukę przerywanie oddawania moczu

- Stop-start – nabywanie kontroli nad wytryskiem w trakcie masturbacji poprzez poznanie doznań, które poprzedzają ejakulację

- Uciskania – kobieta stymuluje ręką penisa i na znak mężczyzny ściska penisa

- Kontinuum pobudzenia – mężczyzna obserwuje, ocenia i rozróżnia fantazje, działania, uczucia, scenariusze zachowania, które charakteryzują jego wzorzec pobudzenia seksualnego. Ustala ich porządek. Dzięki zidentyfikowaniu ich oraz ich znaczenia może posługiwać się nimi w kontrolowaniu poziomu własnej stymulacji w trakcie stosunku.

- Odprowadzanie uniesionych do góry jąder – przesunięcie ich w trakcie stosunku, ręką w dół może spowodować jego wydłużenie.

Techniki stosowane przez parę - ćwiczenia skupiania uwagi na przyjemnych doznaniach

- Relaksowe poznawanie genitaliów partnera/ki

- Stop start – po opanowaniu przez mężczyznę samodzielnie tej techniki, ćwiczenie 4-5 razy powtarzane jest przy udziale partnerki pobudzającej ręką penisa, a następnie partnerka (nad partnerem) porusza się mając penisa w pochwie pozwalając partnerowi poznać doznania przed wytryskiem i zatrzymuje się na jego sygnał (powtarza to kilka razy zanim dojdzie do wytrysku). Zaleca się to ćwiczenie, co najmniej raz na tydzień, w różnych pozycjach, aż do czasu, kiedy będą w stanie automatycznie kontrolować długość stosunku.

- Aklimatyzacja - mężczyzna koncertuje się na rozluźnianiu mięśnia łonowo-guzicznego, a partnerka wprowadza penisa do pochwy i następnie czekają oni ok. 10 minut, mężczyzna może wykonywać jedynie minimalne ruchy, aby utrzymać wzwód.