Klasyfikacja

ICD-10 Zaburzenia odżywiania F50

DSM-IV-TR Zaburzenia odżywiania 307.50    

Zaburzenia odżywiania

Jadłowstręt psychiczny(anorexia nervosa)

Żarłoczność psychiczna(bulimia nervosa)

Francuski psychiatra Louis-Victor Marcé dokonał pierwszego opisu anoreksji w 1859 roku. Dr Ernst-Charles Lasčgue i Sir William Gull w 1873 roku opublikowali pracę, w której po raz pierwszy anoreksja została uznana za chorobę psychiczną. Dzisiaj anoreksję uznaje się za chorobę cywilizacyjną.

Polega ona na celowej utracie wagi przez chorującą osobę. Niektórzy specjaliści widzą w tej chorobie i definiują ją poprzez spektrum objawów dysmorfofobii. Osoba chora odczuwa lęk, gdyż według własnych sądów nie spełnia wymogów otoczenia co do własnego wyglądu, a ponadto postrzega w sposób zaburzony swoje ciało. Wyznacza sobie ona bardzo niski limit wagi, którą musi utrzymać, albo osiągnąć. Anoreksja dotyczy przeważnie dziewcząt i kobiet w przedziałach wiekowych 10-13 oraz 16-21 lat.

niska samoocena, poczucie beznadziejności i brak wiary w siebie,

niezadowolenie ze swojej figury,

zaburzone postrzeganie obrazu własnego ciała,

lęk przed dorosłością i dojrzewaniem

Gerald Russell, psychiatra w 1979 roku wyodrębnił spośród swoich pacjentek z rozpoznaniem anoreksji, te które miewały napady niekontrolowanego objadania się Bulimię trzeba odróżnić od innych zaburzeń związanych z objadaniem się.

Chorzy przejadają się bardzo często, a następnie stosują sposoby kontrolowania wagi ciała, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Jest to zaburzenie psychogenne, a osoby nim dotknięte zwykle czują się głodne nawet tuż po zjedzeniu. Niekiedy wymioty przynoszą tak wielką ulgę, że chorzy przejadają się ponownie po to by je znowu wywołać. Emocja lęku, znudzenie, stres czy uczucie przykrości potrafią wyzwalać u pacjentów okresy obżarstwa.

brak bliskiej osoby, z czym chory nie potrafi sobie poradzić

problemy z samoakceptacją

konflikty rodzinne

zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli

uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu

emocjonalne zaniedbanie dziecka w dzieciństwie

brak akceptacji przez grupę rówieśniczą (wiążący się często ze zmianą środowiska)

bycie ofiarą przemocy seksualnej (zwłaszcza w dzieciństwie)

„Anoreksja seksualna to brak ochoty na seks i strach przed intymnością. Jej pierwsze symptomy to różnego rodzaju lęki związane z seksem, objawiające się przedwczesnym wytryskiem i spadkiem libido. Dotyczy ona osób uzależnionych od seksu - seksoholików, którzy chętnie odwiedzają kluby ze striptizem, korzystają z usług prostytutek czy surfują namiętnie po stronach porno.

Są seksualnymi anorektykami, bo przeraża ich jakikolwiek rodzaj relacji z wyjątkiem płatnego seksu, anonimowego doświadczenia czy jednorazowej przygody. Mają awersję nie do seksu, lecz do intymności.”

Menstruacja

Brak miesiączki u

-30% kobiet z anoreksją

-86% z bulimią

Regularne miesiączkowanie u

- 20% kobiet z anoreksją

- 46% z bulimią

Zatrzymania miesiączki w przeszłości u

- 88% kobiet z anoreksją

- 78% z bulimią

dochodzi do zmian biologicznych, które wpływają na seksualność,

jeżeli anoreksja rozpoczęła się przed okresem dojrzewania, to wskutek zahamowania rozwoju na poziomie ciała, np. zaburzeń wydzielania hormonów, może nie pojawić się potrzeba seksualna,

w późniejszym wieku, tzn. gdy choroba pojawiła się po menarche, zaburzenia poziomu hormonów mogą „wyzerować” libido

osoby chore „nie potrzebują” seksu

często odmawiają sobie „przyjemności seksualnej” na podobnej zasadzie jak „przyjemności z jedzenia”

pozwolenie sobie na odczuwanie pożądania jest „oznaką słabości”

uważa się, że choroba ta może wiązać się z lękiem przed dorośnięciem, przed zmianami zachodzącymi w ciele oraz wejściem w rolę seksualną jako dorosły

anoreksja a unikanie przyjemności seksualnej

przyjemność może być tożsama z zagrożeniem, satysfakcja czerpana z unikania przyjemności

unikanie jedzenia, unikanie seksu – oznacza „nie branie nic do (środka) ciała”

najważniejsze dla chorego jest utrzymanie swojego ciała jak najdalej od wszelakiego wpływu innych, którzy na ciało mogą mieć wpływ

ograniczanie jedzenia, ograniczanie seksu – jako ćwiczenie kontroli absolutnej

nic nie dostanie się „do środka” zanim nie przejdzie przez „bramkę kontrolną” anoreksji

seks wymaga intymności

seks z definicji wymaga intymności, nawet gdy nie angażujemy głębszych emocji (niezależnie, czy jest to dobre, czy złe przeżycie)

pomimo pragnień przeżywania intymności, chory obawia się jej

budowanie intymności wydaje się chorym zbyt trudne, żeby się go podjęli

„dopuszczanie innych”

droga do „zdrowego” seksu ma u anorektyków zazwyczaj mało wspólnego z samym seksem

seks wymaga zaufania obiektom spoza „Ja”

pierwszą osobą obdarzaną zaufaniem przez osobę chorą jest zazwyczaj terapeuta, chora uczy się zaufania i rozszerza je na akceptację jedzenia oraz związków z innymi

zmiany biologiczne

zaburzenie poziomu hormonów, zaburzenia równowagi elektrolitowej może powodować obniżenie potrzeby seksualnej

może dojść do zatrzymania miesiączki, lub znacznej deregulacji cyklu

podczas gdy anorektyczki są zazwyczaj skoncentrowane głownie na sobie, tak bulimiczki często martwią się o swój odbiór przez innych

poczucie bezwartościowości sprawia, że chore nie dopuszczają do siebie myśli o byciu dla kogoś atrakcyjną

brak zaufania do innych i do samej siebie

chora nie ufa sobie, ponieważ „zawodzi” w momentach gdy ulega presji zjedzenia

potencjalny partner prawiący komplementy uważany jest często za „wroga” (on na pewno kłamie, jak on może mówić, że jestem atrakcyjna, przecież to nieprawda)

redukcja napięcia emocjonalnego

wymioty pełnią rolę regulującą emocje, zwłaszcza w zaawansowanym stanie choroby wymioty mają obniżyć napięcie, a nie regulować wagę

redukcja napięcia emocjonalnego poprzez wymioty działa demotywująco na podejmowanie zachowań seksualnych